*** از امام هادی(علیه السلام ) سؤال شد: چرا برخی از مسلمانان از مرگ میترسند و آن را دوست ندارند؟
حضرت فرمود: زیرا آنان از حقیقت مرگ بیخبرند. به همین جهت از آن کراهت دارند و آن را دوست نمیدارند، ولی اگر آن را به درستی میشناختند و از اولیاء و دوستان خدا بودند، مرگ را دوست میداشتند و میفهمیدند که سرای جاوید آخرت از دنیای زودگذر فانی بهتر است.
*** تا آنجا که ایشان فرمود: اگر این جاهلان و بیخبران میدانستند که مرگ آنان را به چه نعمتها و سرانجام نیکویی میرساند، طالب و خواستار آن میشدند، بیشتر از آن که یک انسان خردمند و هوشیار برای به دست آوردن تندرستی خود و دفع آفات بدنش و حفظ بهبودی خویش دوا و دارو طلب میکند.
دیده شده در بحارالانوار، ج 6، ص156
قال الامام الهادی(علیه السلام): «من مات علی طلب الحق و لم یدرک کماله، فهو علی خیر».
هر کس در راه طلب و جستوجوی حق و حقیقت از دنیا برود و به کمال آن نرسد، عاقبت به خیر (مرده) است.
تحفالعقول، ص 498
راز اول
از کارهایی که ناچاری انجام دهی لذت ببـــر.
نق زدن تنها تو را خسته تر می کند و نمی گذارد کار را درست انجام دهی.
راز دوم
سعی کن کارهایت را از صمیم قلب انجام دهی.
نه به صرف این که ناچاری انجام دهی.
باید به کارت ایمان داشته باشی.
یک جریان آب ضعیف ، تنها نیمی از باغچه را آبیاری می کند.
حجت الاسلام پناهیان:
اساساً شاد بودن به شادی اهلبیت(علیه السلام) ثواب بیشتری داردتا غمگین شدن به مظلومیت اهلبیت(علیه السلام)؛
چون رنج اهلبیت(علیهالسلام) دیده میشود و اگر کسی عقلش به دیدهاش باشد مظلومیت اهلبیت(علیه السلام) را لمس میکند، متأثر میشود و تأثر خودش را نشان میدهد اما نمیتواند فرح و سرور جایگاهی مثل عید غدیر را ببیند. شاد شدن به شادی اهلبیت(علیه السلام) دشوارتر است تا غمگین شدن در عزای اهلبیت(علیه السلام).
***در روایت میفرمایند: مؤمنین در عید غدیر مورد عفو و بخشش و مغفرت و رحمت قرار میگیرند، بیش از ماه مبارک رمضان و شب عید فطر-شب عید فطری که هر کسی در ماه رمضان بخشیده نشده باشد در شب عید فطر بخشیده میشود-و بیش از تمام طول سال.
(فَإِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ لِکُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ ذُنُوبَ سِتِّینَ سَنَةً وَ یُعْتِقُ مِنَ النَّارِ ضِعْفَ مَا أَعْتَقَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ لَیْلَةِ الْفِطْرِ؛ )
تهذیبالاحکام/6/24
***میفرمایند: کسی که عید غدیر را گرامی بدارد تا وقتی گناه کبیرهای انجام نداده اگر از دنیا برود «مات شهیدا!»
(فَمَنْ تَزَیَّنَ لِیَوْمِ الْغَدِیرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ کُلَّ خَطِیئَةٍ عَمِلَهَا صَغِیرَةً أَوْ کَبِیرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَائِکَةً یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِکَ الْیَوْمِ فَإِنْ مَات مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ سَعِیدا؛ اقبالالاعمال/1/464)
دعای مومن
امام سجاد علیه السلام: المؤمنُ مِن دُعائهِ على ثلاثٍ: إمّا أن يُدَّخَرَ لَهُ، و إمّا أن يُعَجَّلَ لَهُ، و إمّا أن يُدْفَعَ عَنهُ بَلاءٌ يُريدُ أن يُصِيبَهُ؛
دعاى مؤمن از سه حال خارج نيست:
يا برايش ذخيره مىگردد،
يا در دنيا برآورده مىشود،
يا بلايى كه مىخواهد به او برسد، دفع مىشود.
تحف العقول، ص 280
دختر امانت خداست
علامه طباطبایی در صدا کردن خانم و بچه ها اخلاص خاصی داشت. حتی تا آخرین روز زندگی با همسرش هم او را با الفاظ سبک خطاب نکرده بود.
همیشه «خانم» را همراه با نام او به کار می برد. غیر از همسرش، به بچه ها هم احترام میگذاشت؛ مخصوصاً به دخترها. همیشه کنار اسمشان لقب «سادات» را هم بیان می کرد.
می گفت: حرمت دختر، مخصوصاً سیده باید حفظ شود. دختران امانت خدا هستند. هر چه آدم به آنها احترام بگذارد، خدا و پیغمبر خوشحال می شوند.
فرزند علامه می گوید: «رفتارش با مادرم بسیار احترام آمیز و دوستانه بود. همیشه طوری رفتار می کرد که گویی مشتاق دیدار مادرم است.
ما هرگز بگو مگو و اختلافی بین آن دو ندیدیم. به قدری نسبت به هم مهربان و فداکار و باگذشت بودند که گمان می کردیم آنها هرگز با هم اختلافی ندارند. آنها واقعاً مانند دو دوست با هم بودند».
منبع: سایت مباحثات
اين ساعات باارزش را هرگز از دست ندهيد
روز عرفه روز دعا و ذکر و تضرع و ابتهال و راز و نیاز است؛ بخصوص شما جوانها قدر این روزهای بزرگ و این ساعات باارزش را بدانید. همین رابطهی با خداست که سینهها و دلها را منشرح میکند؛ راه را برای انسان باز میکند؛ عزم و اخلاص به انسان میدهد؛ به کارها برکت میبخشد؛ توفیق الهی را بر سر انسان سایهگستر میکند و نتیجهی آن، پیشرفت در خط اصیل ارزشهای اسلامی است. این روزها و این ساعات باارزش را هرگز از دست ندهید.»
بيانات رهبر معظم انقلاب ١٩دي ماه ١٣٨٤
دوباره عرفه…
عرفات محل هبوط آدم از بهشت است و مبدأ حیات انسان بر کرهٔ زمین. و آدم چون خود را بر زمین یافت، گریست و انابه کرد.
تو هم گریه کن و انابه کن، آنچنان که گویی این تویی که هماکنون از بهشت هبوط کردهای و خود را، تنهای تنها، بر بیابان عرفات یافتهای. و از سوی دیگر، عرفات تذکاری است بر معاد تو.
سیدمرتضی آوینی
گفتار متن مستند سفر به سرزمین نور-نشر واحه ص 151