امروز روز پيوند زهرا و علي است ،عاشقانه ترين روز تاريخ،عاشقانه ترين فصل زندگي بشر،فصل بهار عشق، فصل بهار عاشقان،فصل ماه و آفتاب
فصل آينه و آب،امروز در سرزمين رسالت، بهار مي شود،امروز درخت «عصمت»در خانه وحي شکوفه مي کند و به بار مي نشيند
امروز باغ ملکوت سبزترين بهارش را تجربه مي کند،امروز ملايک، خرمن خرمن گل به دامن مي کنند،امروز، «سخن از نسل گل ها در ميان است»
امروز آينه عرش، روشن ترين است ،امروز فصل فروردينِ دين است ،امروز باغ ولادت خرم ترين است،خرم تر از ارديبهشت، خرم تر از بهشت
بهشت امروز آرزو مي کند کاش به جاي مدينه باشد، تا قدم گاه استوارترين گام هاي عشق قرار گيرد.
امروز زهرا مهمان دل علي است. دل علي، امروز عرشي تر از هميشه است. امروز علي عاشق تر از هميشه است.
اين سپردن دست عروسي به تکيه گاهي يک مرد نيست؛ اين سپردن انسان است به حريم بي انتهاي عصمت.
اين پيامبر صلي الله عليه و آله نيست که دخترش را به علي عليه السلام مي سپارد؛ اين خداست که اختيار و اعتبار بشر را به علي و زهرا عليهاالسلام وامي نهد.
شب پيوند مرتضي و فاطمه عليهاالسلام نيست؛
امشب، شب تجديد يگانگي انسان با ذات خداست. و مبارک باد بر همه کائنات، اين لبخند بي زوال پروردگار در گستره خلقت خويش.

و رسيد زمان شهادت جوانترين امام، امامي که لقبش جواد بود و بسان اجدادش، «جود» قطره اي بود از درياي کرمش و «علم» غنچه اي بود از دارايي اش. در غريبيِ جوان ترين شمع هدايت، نهمين اختر امامت، همين بس که قاتل او همسرش ام فضل دختر مأمون بود؛ و چه غريبانه جان سپرد. جان عالمي به فدايش.

اين امام همام، 16سال امامت کردو در سن 8 سالگي به امامت رسيد، گويند مگر ممکن است در چنين سني، طفلي امام همگان شود؟
خداي تعالي درباره حضرت يحيي در قرآن کريم فرموده است:(سوره مريم/آيه12)
و ما به يحيي در حالي که کودک بود حکم نبوت را عطا کرديم.

و در آيه ي ديگر در اين سوره در شأن حضرت عيسي چنين مي فرمايد:(سوره مريم/آيه29و30)
(حضرت عيسي در آغوش مادر و در نوزادي چنين گفت:)همانا من بنده خدا هستم که خدا به من کتاب عنايت کرده و مرا نبي قرار داده است.

پس اعطاي نبوت به کودک در مقام تدبير الهي چيزي عجيب نيست و هر آنچه خواهد، آن شود، ملاک الهي سن و سال نيست ملاک، علم و تقواست.

امام جواد(علیه السلام):
هر كه به خواستگاري دختر شما آيد و به تقوا و تديّن و امانتداري او مطمئن مي باشيد با او موافقت كنيد وگرنه شما سبب فتنه و فساد بزرگي در روي زمين خواهيد شد.
اي امام زيبايي ها و زيباي عالم خلقت، بااخلاق و بااخلاص ترين موجود هستي! دستمان بگير و هرآنچه صلاحمان در آن است با جود خود به ما عطا فرما.
حجت الاسلام والمسلمين هادي چراغپور،جامعه علميه اميرالمؤمنين عليه السلام،سایت www.jea.ir

من فیلمی که دیشب از مرحوم رجایی گذاشته بودند و منزلش را نشان می‌دادند دیدم[…] وقتی بنا شد که یک نفر رئیس جمهور شده یا یک نفر نخست‌وزیر است، آقا منزلش آن طوری است و وضع عادی‌اش این طوری است، این دیگر نمی‌شود که از یک قدرت بزرگی بترسد. برای چه بترسد؟ این را که از او نمی‌گیرند. آن باید بترسد که می‌خواهد چپاول کند و می‌خواهد یک حکومت کذایی بکند، آن باید بترسد. اما رجایی (خدا رحمتش کند ) و امثال اینها و باهنر و اینهایی که ما از دست دادیم، که این‌طور نبودند که زندگیشان جوری باشد که مبادا یک وقتی از دست ما برود؛ خاضع بشوند پیش دیگران و برای اینکه زندگی را بیشترش بکنند زورگویی کنند به مردم.

این یک عنایتی است که خدای تبارک و تعالی به این ملت کرد، و از خود مردم، از خود این توده‌ها، از بازار ـ نمی دانم ـ از کوچه‌ها و خانه‌ها، افراد منبعث شدند و حکومت تشکیل دادند، می‌دانند که بازار وضعش چه‌جوری است. وقتی که از بین خود مردمی که مرفه نیستند، اینها آمدند و خودشان هم نظیر آنها هستند، اینها به درد دل مردم می‌توانند برسند.

دیده شده در صحیفه امام؛ ج16؛ ص445 | جماران؛ 7 شهریور1361

ارزش آقای رجایی، ارزش آقای باهنر، ارزش آقای بهشتی و ارزش این ائمه جمعة مظلوم ما به این نبود که یک ـ مثلاً ـ دستگاهی دارد، ارزششان به این بود که «خودی» بودند، با مردم بودند، برای مردم خدمت می‌کردند، مردم احساس کرده بودندکه اینها برای آنها دارند خدمت می کنند.

دیده شده درصحیفه امام؛ ج16؛ ص45 ،جماران؛ 7 شهریور1361

 طبق روایتی از امام رضا (علیه السلام ) بیست‌وپنجم ماه ذی‌القعده، روز «دحوالارض» است که برای این روز و شب ، اعمالی نقل شده که به شرح زیر است:

الف) در روایتی از امیر مومنان (علیه السلام ) نقل شده است «اول رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و پنجم ذی القعده بوده است؛ بنابراین اگر کسی آن روز را روزه بگیرد و آن شب را به عبادت بپردازد، پاداش عبادت یک صد سال را دارد».

همچنین فرموده‌اند: ‌ در آن روز اگر گروهی به ذکر خدا بپردازند، خداوند حاجتشان را پیش از آنکه متفرق شوند برآورده سازد؛ خداوند در این روز هزار هزار رحمت نازل می‌کند که قسمتی از آن شامل کسانی است که جمع گردند و به ذکر خدا بپردازند و روزش را روزه بدارند و شب آن را عبادت کنند.

 مستحب است در آغاز روز، هنگامی که آفتاب کمی بلند شد دو رکعت نماز به جا آورد و در هر رکعت بعد از سوره حمد پنج مرتبه سوره و الشمس را بخواند و پس از سلام نماز، بگوید:

ادامه »

دحو الارض، مطابق با بیست و پنجم ماه ذی‌القعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید، از این روز، بخش‌هایی از کره زمین ـ که سراسر از آب بود ـ شروع به خشک شدن کرد تا کم کم به شکل یک چهارم خشکی‌های امروزی درآمد.
مطابق روایات، اولین نقطه ای که از زیر آب سر برآورد، مکان کعبه شریف و بیت الله الحرام بود.
«دَحو» به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده‌اند، منظور از «دحوالارض» (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود، این آب‌ها، به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند.
از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی‌ها و بلندی‌ها یا شیب‌های تند و غیرقابل سکونت بود، بعدها باران‌های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‌ها گستردند، اندک اندک زمین‌هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان، کشت و زرع پدید آمد، مجموع این گسترده شدن، «دحو الارض» نام‌گذاری می‌شود.
از امیرالمومنین علیه‌السلام روایت شده است که فرمودند:

«نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»

. همچنین این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده است. نیز روز دحوالارض، جزء چهار روز معروفی است که روزه آن پاداش فراوان داشته و ثواب هفتاد سال روزه گرفتن دارد.

دیده شده در سایت خبرکزاری فارس

در سه سال اخیر هم‌زمان با تغییر جریان مذاکرات هسته‌ای و نشست و برخاست بامستکبران، اصطلاح برد_برد در ادبیات سیاسی کشور رایج شد. واژه‌ای که به معنای معامله باقدرت‌های بزرگ و در رأس آن‌ها آمریکای جهانخوار و تبادل امتیاز بین دو طرف بود. طرفداران گفتمان سازش صرف شکستن تابوی مذاکره و نشستن با کدخدا را برد می‌دیدند؛ غافل از آنکه طرف مقابل حاضر به دادن امتیاز نبود وتعهداتی راهم که روی کاغذ داده بود اغلب به انجام نرساند و با قلدری خود نقض عهد نمود. در واقع بسیاری ازدستاوردهای ما را برد که برد! و نشان داد که معامله باشیطان نتیجه‌ای جز ندامت ندارد.

  اما در این میان در فرهنگ اسلامی یک نوع معامله‌ی برد_برد بین خدای متعال و بندگان وجود دارد که از آن به عنوان احدی_الحسنیین یاد می‌شود. مؤمن مجاهد فی سبیل ا… جانش را کف دست می‌گیرد و در میدان مبارزه و مقاومت در برابر دشمن وارد می‌شود. هستی خود را در طبق اخلاص نهاده و آن را باخدا معامله می‌کند.

«إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّهَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاهِ وَالإِنجِیلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُم بِهِ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ» (سوره توبه،آیه111)

 دراین مبارزه وجهاد، دو سرنوشت برای ما متصور می‌باشد: یاپیروزی ظاهری بر دشمن و یا شکست ظاهری و شهادت در راه خدا که در فرهنگ اسلامی‌هر دو عین پیروزی است. «قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ» (سوره توبه،آیه۵۲)

ادامه »