من فیلمی که دیشب از مرحوم رجایی گذاشته بودند و منزلش را نشان می‌دادند دیدم[…] وقتی بنا شد که یک نفر رئیس جمهور شده یا یک نفر نخست‌وزیر است، آقا منزلش آن طوری است و وضع عادی‌اش این طوری است، این دیگر نمی‌شود که از یک قدرت بزرگی بترسد. برای چه بترسد؟ این را که از او نمی‌گیرند. آن باید بترسد که می‌خواهد چپاول کند و می‌خواهد یک حکومت کذایی بکند، آن باید بترسد. اما رجایی (خدا رحمتش کند ) و امثال اینها و باهنر و اینهایی که ما از دست دادیم، که این‌طور نبودند که زندگیشان جوری باشد که مبادا یک وقتی از دست ما برود؛ خاضع بشوند پیش دیگران و برای اینکه زندگی را بیشترش بکنند زورگویی کنند به مردم.

این یک عنایتی است که خدای تبارک و تعالی به این ملت کرد، و از خود مردم، از خود این توده‌ها، از بازار ـ نمی دانم ـ از کوچه‌ها و خانه‌ها، افراد منبعث شدند و حکومت تشکیل دادند، می‌دانند که بازار وضعش چه‌جوری است. وقتی که از بین خود مردمی که مرفه نیستند، اینها آمدند و خودشان هم نظیر آنها هستند، اینها به درد دل مردم می‌توانند برسند.

دیده شده در صحیفه امام؛ ج16؛ ص445 | جماران؛ 7 شهریور1361

ارزش آقای رجایی، ارزش آقای باهنر، ارزش آقای بهشتی و ارزش این ائمه جمعة مظلوم ما به این نبود که یک ـ مثلاً ـ دستگاهی دارد، ارزششان به این بود که «خودی» بودند، با مردم بودند، برای مردم خدمت می‌کردند، مردم احساس کرده بودندکه اینها برای آنها دارند خدمت می کنند.

دیده شده درصحیفه امام؛ ج16؛ ص45 ،جماران؛ 7 شهریور1361