«اثر تربيت»
عروس جواني براي شوهر تازه دامادش سوسيس و تخم مرغ مي پخت اما پيش از آنكه سوسيس را در تابه بگذارد سر و تهش را با كارد مي گرفت. وقتي شوهرش دليل اين كار را پرسيد، تازه عروس جواب داد كه مادرش هميشه سوسيس را به همين صورت سرخ كرده است.بعدها كه عروس و داماد در خانه مادر زن ميهمان بودند و با همين غذا از آنها پذيرايي شد تازه داماد موضوع را با مادر زن در ميان گذاشت. مادر زن، شانه اي بالا انداخت و گفت كه مادر خودش هم هميشه همين روش را در پخت سوسيس به كار مي برد. بالاخره تازه داماد موضوع را با مادر بزرگ نو عروس در ميان گذاشت كه چرا سوسيس را هميشه پيش از سرخ كردن با كارد مي گيريد؟! مادر بزرگ بد گمان به تازه داماد زل زد و گفت:"چون تابه من كوچك است و سوسيس درسته در آن جاي نمي شود.”
نتيجه:پدر و مادرها هيچ وقت از اين دنيا نمي روند. حتي زماني كه پير مي شويم و به ظاهر ديگر آنها در قيد حيات نيستند، همچنان به ما مي گويند چه بپوشيم، كجا برويم، چه بگوييم، و در شرايط مختلف چه كارهايي انجام دهيم، زيرا باورها و تعاليمي كه در كودكي و در خانواده آموخته ايم تا لحظه ي مرگ، همراه ما هستند و تعيين كننده ي تصميم هاي مهم و بزرگ زندگي ما خواهند بود.
«وقتي بچه ها را بزرگ مي كنيد در واقع بچه هاي آنها را هم بزرگ مي كنيد. الگو ها هميشه ثابت باقي مي مانند.»