اربعين، سنّت شيعيان بيداردلي است كه گذشت زمان، وفاداري آن‌ها را نسبت به امام‌حسين‏(علیه السلام)از بين نمي‏ برد. لذا كسي كه به حق، مؤمن است، نمي ‏تواند به حقيقتِ مجسّم، يعني اباعبدالله‏(علیه السلام)مؤمن نباشد و كسي كه همواره به ياد حق است، همواره به ياد حقيقت مجسّم است، هر چند غوغاي زمان چيزي غير از حق را بخواهد. غوغاي زمان و تبليغات يزيدي تلاش كرد كه اباعبدالله(علیه السلام) را از صحنة ذهن‌ها و خاطره‌ها پاك كند و آن همه تهمت‏ها و تلاش‌هاي سوء براي اين بود كه ذهن‌ها از ياد اباعبدالله پاك شود. ولي اربعين كه از نشانه‌هاي مؤمن شمرده مي‏ شود ،(امام عسگري(ع)مي‌فرمايند: علامت مؤمن پنج‌چيز است؛ پنجاه‌ ويك ركعت نماز‌گزاردن در هر شب و روز و زيارت اربعين، انگشتر به دست كردن و جبين را در سجده به خاك گذاشتن، بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم را بلند گفتن)

نشان داد كه در زير اين آسمان كساني هستند كه غوغاي زمانه نمي ‏تواند آن‌ها را از وفاداري به حقيقت مجسم يعني امام معصوم، غافل كند، و سنّت اربعين سنّت انسان‌هايي است كه اسير حكومت يزيدي نشدند و تحت‌تأثير تبليغات نظام كفر از تعهّدي كه با حق داشتند دست نكشيدند.
وفاداری به حق و حقيقت، كهنگي‌بردار نيست و شامل مرور زمان نمي‏ شود. كساني كه مي‏ خواستند رنگ حسيني را بي‌رنگ كنند وآن‌هايي كه تسليم بي‌رنگي شدند و حسين‏(علیه السلام)را از ياد بردند، هيچ‌كدام مؤمن نيستند. اين كه امام معصوم‏ فرموده است: «زيارت اربعين، يكي از نشانه‌هاي ايمان است»

يعني اربعين ادامة عهد مؤمن است با حسين‏‏(علیه السلام) كه تجسّم اسلام است و قطب دل هر انساني كه مي‌خواهد دلي فعّال و زنده داشته باشد، هر چند حاكمان ستمگر تلاش كنند كه اين عهد و وفاداري و ميثاق با امام را، از بين ببرند. چراكه مؤمن در عالمي از ايمان و حالي از معنويت به‌سر مي‏برد كه هيچ شرايطي نمي‏تواند آن حال را از او بگيرد و در واقع اربعين و زيارت اربعين استحكام آن حال ايماني است.
اين يك قاعده است كه هميشه ستمگران وقتي حق و حقيقت اسلام و دين را تحمل نكردند، سعي مي‏كنند مظاهر اصلي دين را محو و نابود كنند. سعي مي‏كنند با تبليغات و غوغاسالاري و كشتار و تهمت زدن، حق را از صحنة جامعه و خاطره‌ها پاك كنند. و اين شيعه اربعين‌شناس است كه تحت تأثير اين غوغاسالاري‌ها قرار نمي‏ گيرد. اين كه شخصيت جابربن‌عبدالله‌انصاري براي ما بسيار ارزشمند است و با توجّه به او سنّت اربعين را عزيز مي‏داريم به جهت كار بزرگي است كه او كرده است. هميشه شيعيان از بركات اربعين بهره‌مند شده‏ اند.
شما فراموش نكنيد كه پس از واقعه عاشورا در كنار آن تبليغاتي كه امام‏(علیه السلام)را به عنوان يك خارجي معرفي كردند، چنان جوّ ارعابي در شهر حاكم نمودند كه كسي جرأت ‌ياد آوري حسين‏(علیه السلام) را نداشته باشد و از اين طريق براي هميشه سنّت حسين‏(علیه السلام) و سنّت محمّد(صلی الله علیه و آله) از صحنه خاطره‌ها و سينه‌ها محو شود و يزيديان به راحتي بتوانند خود را تبليغ كنند، و حالا معلوم مي‏ شود در چنين شرايطي، احياء اربعين حسين‏(علیه السلام) چقدر كارساز بوده، در واقع با اربعين همة طمع دشمن خنثي و بي‌نتيجه می شود.

دیده شده در کتاب کربلا مبارزه با پوچی ها،استاد طاهر زاده،ص 122