امام علی(علیه السلام):
«نفرین بر شما کوفیان! که از فراوانی سرزنش شما خسته شدم. آیا به جای زندگی جاویدان قیامت به زندگی زودگذر دنیا رضایت دادید؟ و به جای عزت و سربلندی، بدبختی و ذلت را انتخاب کردید؟ هرگاه شما را به جهاد با دشمنتان دعوت میکنم، چشمانتان از ترس در کاسه میگردد، گویا ترس از مرگ عقل شما را ربوده، و چون انسانهای مست از خود بیگانه شده، حیران و سرگردانید. گویا عقلهای خود را از دست داده و درک نمیکنید. من دیگر هیچگاه به شما اطمینان ندارم، و شما را پشتوانه خود نمیپندارم، شما یاران شرافتمندی نیستید که کسی به سوی شما دست دراز کند. همانند شتران بیساربانی میمانید که هرگاه از یک طرف جمعآوری گردید، از سوی دیگر پراکنده میشوید.
نهجالبلاغه، خطبه 34
با سلام و احترام
از مطلب خوب شما سپاسگزارم
پاسخ:
سلام و عرض ادب
ممنون از حضور گرمتون دوستم
نظر از: رحیمی [عضو]
آیینه شدی تا که خدا در تو درخشید
خورشیدترین حادثه ها در تو درخشید
بر دوست همان روز که با حنجره خون
گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشید
شد کرب و بلا کعبه تو، حجّ تو مقبول
گفتی تو چو لبیّک، بلا در تو درخشید
ای معجزه سرخ، به ایثار تو سوگند
تو خون خدایی، که خدا در تو درخشید
رضا اسماعیلی
پاسخ:
سلام و عرض ادب ،ممنون
موفق و پایدار باشید مثل همیشه خانم رحیمی عزیز
نظر از: مرکز تخصصی تفسیر شاهین شهر [عضو]
ممنون از مطلب مفیدتان
پاسخ:
سلام ممنون
التماس دعا
فرم در حال بارگذاری ...