شب های ماه رمضان است، اغلب شما جوان هستید،وضو بگیرید،نماز بخوانید،کم حرف بزنید،کم قصه بگویید، این چیزهایی که در تلویزیون نشان می دهد برای تفریح است.

شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید،کمی به کارهایتان برسید،نیم ساعت یا یک ساعت بعداز نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید،افطار که کردید ،بدنتان که آرام گرفت ، به دعایی ، به ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید. با خودتان خلوت کنید.به قرآن نگاه کنید یا اینکه اصلا ساکت بنشینید، این خیلی قیمتی است،آدم افطار حقیقی را با خدا می کند.افطار حقیقی که خوردن نیست. (ابعث حیا )، آن افطار است.
نماز ، پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) است،روزه علی (علیه السلام ) است،افطار، خداست.

از افطار هم بالاتر چیزی نیست.

علی (علیه السلام) روزه است؛یعنی هرکه علی(علیه السلام) را قبول کند در دنیا کم حرف می زند، آلوده نمی شود.ذکر دنیا را کم می کند، ادعایش از بین می رود.هرکه پیغمبر را نگاه کند نماز خوانده است.ذکر خدا می گوید، دعا می کند, صلوات می فرستد.همینطور می آید جلو تا خدا را ملاقات می کند و می گوید اشهد، خدا را دیدم.اشهد ان لا اله الا الله می گوید و بالا می رود.

حاج اسماعیل دولابی(نشریه خانه خوبان ،شماره 78