تا لذت انس چشیدم وحشت در جهان نیافتم.اگر به سوراخ سوزنی رفته،آن را بگشادگی آسمان یافتم،به هر تاریکی که نگاه کردم آن را روشن دیدم.محبوب و مکروه را همه محبوب یافتم.
در اندیشه افتادم که:به این گشادگی مردمان چرا در تنگند و با این روشنی،جهان بر چشم خلایق چرا تاریک است؟
دانستم که آن تنگی،دل خودشان است که جهان برایشان تنگ می نماید،حال آنکه عالم ساکن است،سر اوست که می گردد و همچنین دانستم که آن تاریکی،چشم ایشان است که جهان برایشان تاریک می نماید.
همچون آن شخص که کور شد،با اهل خانه گفت:چه شد چراغ شما را که بمُرد؟
ای خواجه این چراغ توست که بمُرد،چراغ خانه روشن است.
القصه؛بر لب آب تشنه مُردن عیبی عجیب است و با این نور پاشی،رهین ظلمات بودن را بدبختی سبب است.
صفت وحشت دوزخ شنیده ای؟جایی می شناسم موحِش تر از دوزخ،و ان درون دل جاهلان است.
صفت انس بهشت شنیده ای؟جایی می شناسم انیس تر از بهشت،و آن درون دل عارفان است.
منبع:فارسی سال چهارم دبیرستان،رشته طبیعی1346