که طلوع فجر آزادي را نويد مي داد. ملت، تا پاي جان از ” راه” و ” رهبر” دفاع و حمايت کردند. شهيدان بر سر” ميثاق جان” استوار ماندند.

جانبازان، روز و شب، از روي شيدايي حق و شيفتگي به مکتب، به سنگر سازي ، درگيري ، شعار و تظاهرات پرداختند و در برابر حکومت طاغوت، حتي يک لحظه هم سرخم نکردند و” آري” نگفتند. هرگاه بيرق خونين حق خواهي و ستم ستيزي از دست رزمنده اي بر زمين مي افتاد، ديگران مصمم تر از پيش ، قدم جلو نهاده و در برافراشتن آن بيرق، همت به خرج مي داند…. تا بالاخره زنجيرها گسسته شد، ” ساعت” فرا رسيد و يکي از ” ايام الله” تحقق يافت و وعده راست الهي به وقوع پيوست و خورشيد تابيد…

حنجره هاي داودي، در رهگذار باد، در چشم انداز آفتاب، در سايه سار ايمان، در موج خون، در شط جهاد و … سرود فجر حقيقت را سر داد."22 بهمن” اوج اين موج هاي خونين و متراکم و موج اين شطهاي خروشان بود که ” کلمة الله” برفراز زمان جاي گرفت و خداوند، اين ملت را ياري نمود و اينک 22 بهمن ياد آور آن روزهاي خون و آتش و صحنه هاي نبرد در پادگان ها، لاشه تانک هاي سوخته و ويراني مراکز نظامي است . ياد آور روزي که فرعون در نيل غرق شد و آتش بر ابراهيم، گلستان گشت و عصاي موسي اژدها شد و بني اسرائيل، به سلامت از ” نيل” گذشتند.و آن روز است که ” ايمان” به جاي ” زور” نشست و ” خون"، وطنمان را ” لاله زار” کرد و يوم الله 22 بهمن را به وجود آورد.

صفحات: 1· 2