ديدي که دوام ” شب” بسي کوتاه است؟ ديدي که ” سحر” از پي شب، در راه است؟

آن عيسي ِ ما که زنده کرد، ايران را حقا که مسيحا دم و ” روح الله ” است.

… گرفتار جنگ يأس بوديم. سالهاي حکومت طاغوت، دشنام به ” شب” مي داديم و نفرين به ” ستم” مي کرديم.

نااميد از پيروزي ، مقهور قدرت و مرعوب سرنيزه بوديم…

اما… مسيحا نفسي، احياگر نفوس شد و حيات اين ملت را جاني تازه بخشيد.

” روح خدا ” بود که در جان افسرده مردم دميده شد.

او بود که پرده‌هاي غفلت را از هم دريد،

کابوس ترس و وحشت را از ميان برد،

جسارت و گستاخي حق طلبانه را به مردم بخشيد….

امت را با ” اعجاز خون” آشنا ساخت و ” فرهنگ شهادت‌طلبي” را در کام جان پيروان علي عليه‌السلام و آشنايان با کربلا و شاگردان عاشورا ريخت.

….. و بالاخره” دهه فجر” آمد،

صفحات: 1· 2