گریه کن امام حسین (ع) بود.
از اونایی که گریه کردنش با بقیه فرق می کرد.
وقتی از مجلس روضه امام حسین(ع) می آمد بیرون ، چشماش سرخ شده بود، از بس گریه می کرد.
کارهاش طوری تنظیم می شد که به روضه امام حسین (ع) برسه.
هر جا روضه بود می دیدیش.
زیارت عاشورا می خوند، روزی چند بار.
همیشه هم می گفت: «من توی بغل تو شهید می شم .»
حرف اون شد.
تو بغل من شهید شد ، اونم با گلوی بریده.
روی سنگ قبرش با خط درشت نوشتند: هذا محب الحسین عليه السلام …

راوی: حاج حسین کاجی از گردان تخریب لشکر 17 علی ابن ابی طالب عليه السلام

منبع: وبلاگ یاد افلاکیان