در یکی از روزها صبحگاهان علی(علیه السلام)فرمود：فاطمه جان!آیا غذایی داری،تا از گرسنگی بیرون آیم؟حضرت پاسخ داد：نه،سوگند به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید،دو روز است که در منزل غذای کافی نداریم،آنچه بود به شما و فرزندانم،حسن و حسین دادم و خود از غذای اندک موجود،استفاده نکردم.
امام با تأثر فرمود：
“فاطمه جان!چرا مرا با خبر نساختی تا به دنبال تهیه غذا بروم.”
زهرای مرضیه(سلام الله)ادامه داد："ای ابا الحسن!من از پروردگار خود حیا می کنم چیزی را که بر آن توان و قدرت نداری از تو در خواست نمایم.”

بحارالانوار,ج۳۷,ص۱۰۳وج۹۳,ص۱۴۷؛مستدرک الوسایل,ج۷,ص۲۱۹