بسم الله الرحمن الرحیم

دعای روز شانزدهم‏

متن:

اللَّهُمَّ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوَافَقَةِ الْأَبْرَارِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مُرَافَقَةَ الْأَشْرَارِ وَ آوِنِی فِیهِ بِرَحْمَتِکَ إِلَى (فِی) دَارِ الْقَرَارِ بِإِلَهِیَّتِکَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِین‏ ^[1]

ترجمه :

اى خدا در این روز مرا بر موافقت نیکان‏مردان فروتن خدا ترس را به من عطا فرما به حق امان بخشى خود عالم موفق بدار و از رفاقت اشرار جهان دور گردان و مرا در بهشت دار القرار به رحمتت منزل ده به حق الهیت و معبودیتت اى خداى عالمیان.

اللَّهُمَّ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوَافَقَةِ الْأَبْرَارِ

خدایا کاری کن که من با خوبان موافق باشم ، مثلا اگر قرار است برای ریاست جمهوری یا انتخابات مجلس شورای اسلامی رای گیری کنند اگر او خوب هست من با او موافقت کنم و اگر بد هست به او رای ندهم و دنبال باند و باند بازی نباشم و دنبال منافع شخصی خودم نباشم بلکه هر جا خدا را دیدم به او رای بدهم و همیشه به کسی رای بدهیم که اهل نماز شب و اهل خلوت با خدا و در پی خدمت به خلق باشد .

وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مُرَافَقَةَ الْأَشْرَارِ

خدایا کاری کن که من با بدان رفیق نشوم ، با اهل دود و سیگار رفیق نشوید ، اگر پسر عموی شما سگ بغل می کند با او رفیق نشو ، حالا چون از ارحام هست و صله رحم باید کرد در حد یک تلفن و سلام و احوال پرسی با او رابطه داشته باشید ؛ با رحم باید سلام و علیک کرد ولی اگر اهل تقوی نیست با او رفیق نشو .

حدیث :

با چه کسی مجالست کنیم؟

حواریون از حضرت عیسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) سئوال کردند که با چه کسی مجالست کنیم؟ فرمود با سه نفر مجالست کنید :

«من یذکرکم الله رویته » اول- کسی که نگاه به او شما را به یاد خدا بی اندازد . به دنبال دوستانی باشید که شما را به یاد خدا می اندازند ؛ حتی شما حق نداری با هر عالمی رفاقت کنی !

حدیثی از امام صادق (علیه السلام) وارد شده است که از حضرت سوال کردند که آیا حدیث « النظر الی وجه العالم عباده » ^[2] درست هست ؟ حضرت فرمودند درست است اما کلیت ندارد بعد حضرت قیدی به آن اضافه نمودند که ؛ نظر به عالمی عبادت است که « هو العالم الذی إذا نظرت إلیه ذکرک الآخرة » عالمی که وقتی به او نگاه می کن تو را به یا خدا بی اندازد « و من کان خلاف ذلک » و اگر عالمی بود که وقتی به او نگاه می کنی تو را به یاد آخرت نمی اندازد « فالنظر الیه فتنه » ^[3] نظر کردن به او هلاکت هست . با عالمی که شما را به شک می اندازد رفیق نشوید

حدیث:

پنچ خصلت که باید در عالم باشد

در حدیث آمده است که با عالمی همنشین شوید که شما را از پنج چیز به پنج چیز دعوت کند :

1- از شک به یقین

2- از ریاکاری به اخلاص

3- از رغبت به دنیا به زهد از دنیا ^[4]

مثل مرحوم شیخ حسین زاهد که وقتی در محضر او بودی و او را می دیدی رغبت انسان نسبت به دنیا کم می شد ؛ اگر ریاکار بودی خالص می شدی ، اگر اهل شک بودی اهل یقین می شدی .

من شنیده ام بعض اهل علم به طلبه ها گفته اند ؛ شما چرا طلبه شده اید مگر ما به کجا رسیده ایم که شما می خواهید برسید ؛ این چه حرفهای باطلی هست که می زنند ؛ لذا با هر عالمی هم همنشین نشوید.

خاطره :

مرحوم آیت الله آقا شیخ محمد تقی بروجردی ( ره ) کتابی دارد به نام « سیر المنازل » و در آن کتاب آورده است که پدر و مادر من راضی نبودند من طلبه بشوم ؛ من فرار کردم و به گلپایگان و اصفهان و نجف رفتم و سالها زحمت کشیدم و به در جه اجتهاد رسیدم و پدر و مادرم مرحوم شده بودند ، در عالم خواب و رویا ایشان را دیدم که به من می گفتند : ما در این عالم گرفتار هستیم و به ما می گویند : شما چرا به پسرتان می گفتید که طلبه نشو .

آن آخوندی هم که به شما می گوید طلبه نشو او هم در قیامت گرفتار است و جهنمی می شود .

خاطره :

سید مهدی خرازی پدر آیت الله خرازی برای من نقل کرد : بعضی از اهل علم به من می گفتند شنیده ایم که پسرت را می خواهی طلبه کنی ! این کار را نکن ؛ ایشان به آیت الله خوانساری جریان را می گوید و از او می خواهد که « حکمت » بگوید تا مجبور شود فرزندش را به حوزه بفرستد و طلبه کند . الان فرزند ایشان یکی از آیات عظام هست و به درجه اجتهاد رسیده اند و دارای آثار و برکات فراوانی هستند .

ادامه حدیث :

از حضرت مسیح سئوال شد که « من نجالس » با چه کسی همنشین شویم ؛ حضرت فرمودند :

اول- کسی که دیدن او شما را به یاد خدا می اندازد «من یذکرکم الله رویته »

دوم- کسی که کلام او بر علم شما بی فزاید « من یزید فی علمکم منطقه »

سوم- کسی که عمل او رغبت شما را نسبت به آخرت زیاد کند « من یرغبکم فی الاخره عمله » ^[5] با کسی مجالست کن که یک پله از تو بالاتر هست ؛ اهل نماز شب و یاد خدا باشد.

شعر :

همنشین تو از تو به باید ****تا تو را عقل و دین بیفزاید

با هر که نشستی و نشد جمع دلت ****و ز تو نرهید زحمت آب و گلت

زنهاز ز صحبتش گریزان می باش ****ور نه نکند روح عزیزان بحلت ^[6]

با بدان کم نشین که صحبت بد ****گر چه پاکی تو را پلید کند

آفتاب بدین بزرگی را ****لکه ابر ناپدید کند

خاطره :

اگر من طلبه شدم بخاطر دوست خوبی بود که داشتم ؛ ایشان روزی به من گفتند که برای قرائت قرآن به مجلسی برویم ، بعد مدتی به من گفت که برای نماز جماعت به مسجد خندق آباد برویم و من هم رفتم ؛ در آن مسجد آقا سیدی بودند که مشغول تدریس صرف بودند و «ضرب ؛ ضربا» درس می دادند و من هم علاقه مند شدم و در کلاس درس ایشان شرکت می کردم ، بعد مدتی به درس شیخ علی اکبر برهان رفتم و یواش یواش ذوق طلبگی پیدا کردم و.. این همه برکات بخاطر رفیق خوب بود.

شعر :

گلی خوشبوی در حمام روزی ****رسید از دست محبوبی به دستم

بدو گفتم که مشکی یا عبیری ****که از بوی دل آویز تو مستم

بگفتا من گلی ناچیز بودم ****ولکن مدتی با گل نشستم

کمال همنشین در من اثر کرد ****وگرنه من همان خاکم که هستم ^[7]

وَ آوِنِی فِیهِ بِرَحْمَتِکَ إِلَى (فِی) دَارِ الْقَرَارِ

خدایا مرا با خوبان رفیق کن و به رحمت خودت مرا در بهشتت جای بده!

بالَهِیَّتِکَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِین‏

به خدایی خودت قسم که این دعاهای مرا مستجاب کن و در بهشتت جای بده، تازه اگر من را به جهنم بردی با دوری تو چه کنم ؟!

امیر المومنین در دعای کمیل خطاب به خداوند می فرمایند : خدایا گیرم که من به آتشت صبر می کنم ولی فراق تو را چه کنم!؟ ^[8]

منبع :یادداشت ها و مصاحبه های یک خبرنگار

[1] - بحارالأنوار ج : 95 ص : 45

اللَّهُمَّ وَفِّقْنِی لِعَمَلِ الْأَبْرَارِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مُرَافَقَةَ الْأَشْرَارِ وَ آوِنِی بِرَحْمَتِکَ فِی دَارِ الْقَرَارِ بِأُلُوهِیَّتِکَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ

[2] - قَالَ ص النَّظَرُ إِلَى وَجْهِ الْعَالِمِ عِبَادَةٌ ؛ بحارالأنوار ج : 1 ص : 5

[3] - مجموعةورام ج : 1 ص : 84

النبی ص النظر فی وجوه العلماء عبادة سئل جعفر بن محمد الصادق ع عنه فقال هو العالم الذی إذا نظرت إلیه ذکرک الآخرة و من کان خلاف ذلک فالنظر إلیه فتنة

[4] - بنادر البحار-ترجمه و شرح خلاصه دو جلد بحار الانوار ترجمه‏فارسى 120

حضرت موسى بن جعفر (بر ایشان سلام و درود باد) فرموده: نزد هر عالم و دانائى ننشینید مگر عالم و دانشمندى که شما را از پنج چیز به پنج چیز دعوت نموده و بخواند: از شکّ و دو دلى بیقین و باور، و از کبر و سربلندى بتواضع و فروتنى، و از رئاء و خودنمائى باخلاص و پاکدلى و بى‏خود نمائى، و از دشمنى بنصیحت و اندرز، و از خواهان بودن (دل بستن بدنیا) بپارسائى و پرهیزکارى‏

[5] - کافی ج : 1 ص : 39

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِیِّ عَنْ شَرِیفِ بْنِ سَابِقٍ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ أَبِی قُرَّةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَتِ الْحَوَارِیُّونَ لِعِیسَى یَا رُوحَ اللَّهِ مَنْ نُجَالِسُ قَالَ مَنْ یُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ رُؤْیَتُهُ وَ یَزِیدُ فِی عِلْمِکُمْ مَنْطِقُهُ وَ یُرَغِّبُکُمْ فِی الْآخِرَةِ عَمَلُهُ

[6] - خواجه عبد الله انصاری ؛ مواعظ

[7] - گلستان سعدی

[8] - بحارالأنوار ج : 67 ص : 196

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فِی الدُّعَاءِ الَّذِی عَلَّمَهُ کُمَیْلَ بْنَ زِیَادٍ النَّخَعِیَّ فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی فِی الْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِکَ وَ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلَائِکَ وَ فَرَّقْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ فَهَبْنِی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِکَ وَ هَبْنِی صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى کَرَامَتِکَ