خرماها دست نخورده برگشت
معاون فرمانده، همگی مار ا که حدود 140 یا 150 نفر بودیم را به خط کرد و گفت : برادرانی که خیلی گرسنه هستند از این خرما بخورند و آن هایی که می توانند، تا فردا صبح تحمل کنند.با وجود اینکه بعضی از بچه ها هنوز افطار نکرده بودند و تنها از آبی که در قمقمه داشتند خورده بودند ولی جعبه ی خرما به دست هرکس می رسید ، می گفت سیرم و به نفر بعدی می داد . آخرین نفر هم جعبه ی خرما را دست نخورده به معاون فرمانده برگرداند.

افطار با چای زغالی
برای سحری ساعت 3:30 بامداد ، ماشین تویوتا با یک دیگ غذا وارد منطقه می شد؛تدارکات سعی می کرد در اتقال ظرف ها صدایی بلند نشود که رزمنده هایی که خواب بودند ، بیدار نشوند؛ برخی رزمنده ها به سرعت سحری می خوردند تا پست خالی نماند و دوستان دیگر بتوانند سحری بخورند.پیرمردی در تدارکات، قبل از افطار با چوب و هیزم آتش می افروخت و پس از جوشیدن آب ، چایی دم می کرد.موقع افطار که می رسید بچه ها را دور سفره جمع می کرد و می گفت :« بیایید چایی زغالی بخورید،بعد از چند ساعت تشنگی می چسبد».سفره ای بی ریا و ساده با نان و پنیر و خرما در کنار دوستانی که فکر می کردیم همیشه پیش ما خواهند ماند.
اختراع دوباره المنت
زمان افطار که می رسید،به ترتیب از صبحانه وناهار شروع می کردیم و غذای شب را که حدود شش بعد از ظهر توزیع می شد برای سحر نگه می داشتیم سرد بودن غذای سحر ودشواری خوردن آن باعث شد که عده ای به فکر تهیه المنت بیافتند برای این کار ترانس یکی از مهتابی ها را باز کردند و فلز های دورش را در آوردند بعد یک سیم بدون رویه به دو طرف آن وصل کردند تا کارایی یک المنت را پیدا کند به این ترتیب یک المنت قوی ساخته شد که با آن می شد یک سطل آب را کاملا گرم کرد از آن به بعد بود که وضع سحری های ما خوب شد برنامه هم این بود که از ساعت 30/12 شب بعد دو نفر مسیول گرم کردن غذا ها می شدند یک سطل را تا نیمه آب می کردیم و المنت را داخلش می انداختیم و ظرف های غذا را روی آن می چیدیم بعد یک پتو روی آن ها پهن می کردیم تا بخار آب داغ تمام غذا ها را گرم کند.

صفحات: 1· 2