آن که نیت گناه کرده‌ است، هرچند که به فعل آن دست نیافته‌است، دل را از دست داده است. و اگر به فعلش هم دست یافت، فقه براى او حکمى دارد.

سارق که به نیّت سرقت از خانه‌اش بیرون شد، و به هدف پلیدش نرسید، احکام سارق بر او جارى نیست، و لکن عذابى و نکالى شدیدتر از قطعِ ید بر جان خود وارد نموده است:

«وَ إِنْ تُبْدُوا ما فِی أَنْفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحاسِبْکُمْ بِهِ اللَّهُ» (بقره:284) اگر آنچه را که در نفس شما است، آشکار کنید، و یا پنهان بدارید، خداوند شما را بدان محاسبه می‌کند.

امام صادق علیه السلام فرمود: نگاه به گناه نکنید که کوچک است، ببینید گناهِ چه کسى را می‌کنید.

علماى ما فرموده‌اند: همه گناهان ذنوب کبیره‌اند، و صغیره، به قیاس و نسبت بعضى از آنها با بعضى دیگر است.

منبع: مجموعه مقالات،چاپ پنجم،صفحه28