حیات با تو معنا می‌شود بی‌تو جان در بدن نیست زودتر بیا‌ .دل من كه با شنيدن نامت، گويي موج هاي درياي ناآرامي ست كه به ساحل آرامش رسیده است

مولای من ای کاش  شنیدن نامت باران بود آنوقت تمام مردم شهر برای آمدنت دعا میکردند….هر چند دعا پشت دعا برای آمدنت اما گناه پشت گناه برای نیامدنت! دل دلگیر این دو انتخاب کدام آخر!؟ آمدنت یا نیامدنت؟!

امام غریبم،باز هم منم همان عاشق گناه کار… همان مسکین تنها

مولانا مهدی جان گفته بودید؛ این عالم در خور ما نیست،سیاهچال هوا و هوس و گناه محل اقامت مانیست گفتید اگر قدر خود را بدانیم” اوج “میگیریم باشما باشیم راه صحیح است و سلوک آسان! گرمی نگاهتان ناخالصی هایمان را ذوب میکند و شفا بخش ماست،شفا بخش این زخم کهنه فراق این داغ یتیمی در دوری از امام ،امام حاظر و ناظر؛ولی تنها و غریب… آه… قرآن ناطق مهجور ! مولانا مهدی جان !دریغا! که عمریست گوش جانمان از شنیدن طنین دلنشین کلامتان عاجز است. انتظار سخت است… حالم از رفتگر پیر کمی خسته تر است !!! کاش جارو بزنی اینهمه دلتنگی را …

آقایم در این روزهای بارانی به خاطر دل شکسته وچادر خاکی مادرمظلومتان بیا ومرا رها کن بیا که حالمان خوب نیست

نوشته شده توسط فاطمه نجفی طلبه پایه اول