تخریب بقیع، به معنای خراب کردن آرامگاه‌ها و بناهای مذهبی و تاریخی قبرستان بقیع در مدینه به دست وهابیان است. وهابیان دو بار، یکی در ۱۲۲۰ و دیگر ۱۳۴۴ قمری با بدعت شمردن بنای بر قبور و زیارت به تخریب اماکن و بقعه‌های بقیع پرداختند. تخریب بقیع اعتراضات شدیدی را در کشورهای مسلمان از جمله ایران برانگیخت. بسیاری از شیعیان در هشتم شوال هر سال که با عنوان یوم الهدم شهرت یافته، مجالسی برگزار می‌کنند. و به مرثیه‌خوانی و یادآوری حادثه تخریب بقیع می‌پردازند.[1]
برخی از علمای اسلام در ردّ ادعاهای وهابیان نسبت به تخریب قبور، و از جمله بقیع، کتاب‌هایی مانند کشف الارتیاب نوشتند.[2]
بقیع پس از ویرانی
در حال حاضر نیز مقابر بقیع بدون گنبد و بارگاه‌اند. روی قبرها سنگ‌هایی نصب کرده‌اند که هیچ نوشته و کتیبه‌ای ندارند. روتر که در ۱۳۰۵ش، یعنی اندکی پس از دومین غلبه وهابیان از بقیع دیدن کرده، آن را به ویرانه‌های شهری تشبیه می‌کند که گرفتار زلزله شده است.
در ۱۳۳۳ش بر اثر فشار مراجع دینی و اقدامات سیاسی به دستور سعود بن عبدالعزیز گذرگاه‌هایی از سیمان ساختند تا آمد و شد زائران را تسهیل کند. در زمان فیصل بن عبدالعزیز نیز درِ بزرگی برای آن تهیه شد و سال‌ها بعد سایه‌بانی در ضلع غربی بقیع ساخته شد.
پی نوشت:
1. تخریب قبور: انهدام بارگاه‌های حرمین به دست وهابیان
2. مجلة تراثنا، سال چهارم، شوال ۱۴۰۹،ش ۱۷.
منبع: ویکی شیعه
نظر از: وصال [بازدید کننده]
بسیار عالی بود
تشکر
نظر از: متین [عضو]
سلام .
مطلب خوبی بود .ممنون .
فرم در حال بارگذاری ...
