می گویند دخترها بابایی اند…
در که باز می شود و پدر را می بینند قند در دلشان آب می شود.
نگاهشان که بر چهره ی پدر می‌افتد، غنچه ی لبخند لبانشان شکوفا می شود.
می گویند دخترها تا وقتی بابا را نبینند خواب بر چشمانشان نمی آید.
می گویند تا دست نوازش پدر بر سر دختر کشیده نشود آرام نمی گیرد.
این روزها دل درگیر است…
درگیر این گرفتن ها و نگرفتن ها…
درگیر این شدن ها و نشدن ها…
درگیر این شود ها و نشود ها…
روزی که به جای در منزل در تابوت پدر را گشودند ،کدامین قند در دلشان آب گردید؟
وقتی نگاه پر اشک دخترکی بر چهره‌ی خونی پدر افتاد کدامین غنچه ی لبخندی گل شد.؟
وقتی دستان کوچک دختر آهسته سر و صورت پدر را نوازش می کرد،کدامین آرامش به وجودش هدیه داده شد؟
چگونه قرار می گیرد وقتی دیگر سایه ی پدر بر سرش نمی افتد.
چگونه قرار می گیرد،وقتی دیگر پشت ذوق های باز کردن در ، بابا نخواهد بود و نخواهد شنید (سلام دختر بابا)
چگونه قرار می گیرد وقتی دیگر دستان پدر نوازشگر سر و صورت دختر نخواهد بود…

دلم می گیرد که روز دختر است و دختری سر بر مزار پدر شهیدش می گذارد و می گوید بابا جان دخترت آمده، سر بر مزارت می گذارم تا نوازش م کنی،ببوسی ام، و در آغوشم بگیری…..

دلنوشته از وصال (طلبه حوزه حکیمه)