وقتی که..آیت الله طالقانی در آخرین نماز جمعه‌اش ( هفدهم شهریور 1358) در بهشت زهرا در مراسم افتتاحیه غسالخانه‌ِی بهشت زهرا به شوخی گفت: « شاید من اولین کسی باشم که در اینجا شسته می‌َشوم. مرا خوب بشویید.»

هیچ کس این حرف او را که از یقین‌اش به مرگ زودش حاکی بود جدی نگرفت؛ همچنان که وقتی پس از دور روز جنازه‌ی پاکش را به عنوان اولین نفر در آن غسالخانه تغسیل و تکفین کرده و تربت پاکش را درست در همان جایی که سه روز قبل در آنجا به نماز ایستاده بود یعنی وسط چهارراه و تقاطع خیابان به خاک سپردند، باز هم هیچ کس هجرت مظلومانه‌ی آن ابوذر زمان را باور نداشت. ایت الله طالقانی را برخلاف عرف معمول زمانه و سنت دیرینه‌ی بزرگان، که اغلب در کنار مسجد یا مقبره‌ای آرمیده‌اند، در وسط چهارراهی به خاک سپردند تا کسی برای او مقبره و کنگره نسازد؛ چراکه او در طول چهل سال مبارزه و مجاهدت همواره مخالف هرگونه تشریفات بود. او را در چهارراهی که خیابان‌ها را به هم متصل می‌کردند به خاک سپردند؛ چراکه او همواره پیوند‌دهنده جریان‌های سیاسی و مذهبی و منادی وحدت بود.

منبع: سایت فردا