سالیانى متمادی آنچه روح پدر شیخ صدوق را آزرده مى ساخت نداشتن فرزند بود. گرچه پنجاه بهار از عمر او مى گذشت و رو به پیری مى رفت؛ اما هرگز از رحمت الهی ناامید نبود و بارها از خدای خویش درخواست کرده بود تا فرزندى به او عطا کند، ولی از گره کار مطلع نبود. روزى بر آن شد تا نامه اى به امام و پیشوای خود حضرت مهدی (علیه السلام) بنویسد و از ایشان بخواهد تا برایش دعا کند.
به دنبال فرصتى مناسب و فردى مطمئن بود تا به واسطه او نامه را ارسال کند. تا آن که کاروانى از قم راهی عراق شد. در بین آن کاروان یکى از دوستانش به نام محمد بن علی الاسود را یافت که مى توانست نامه وى را به مقصد برساند.
او نامه اى به محضر پیشواى خود ولی عصر (علیه السلام) نوشت و به وى سپرد تا در عراق به حسین بن روح بدهد و از او بخواهد که این نامه را به حضرت برساند. ابوجعفر ‌می گوید: من نامه او را به نماینده حضرت مهدی (علیه السلام) رساندم. پس از سه روز حضرت در توقیعی مرقوم فرمودند «ما برای تو دعا کرده ایم و به زودی دارای دو پسر نیکو منش خواهی شد. »
مرحوم شیخ طوسى جریان ولادت صدوق را این گونه بیان می کند:

«ابوجعفر محمد بن علی اسود گفت: علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی؛ پدر شیخ صدوق، بعد از رحلت محمد بن عثمان عمری (دومین نایب خاص حضرت مهدی (علیه السلام))، به من گفت: از ابوالقاسم روحی (سومین نایب خاص حضرت مهدی (علیه السلام)، بخواه که از مولای ما صَاحِبَ الزَّمَانِ (علیه السلام) درخواست کنم تا ایشان دعا نماید که خداوند به من فرزند پسری عطا نماید. وی می گوید: من از جناب روحی در خواست نمودم، ولی ایشان من را از این درخواست منع کرد. سپس بعد از سه روز به من خبر داد که امام زمان (علیه السلام) برای علی بن حسین که «خداوند او را رحمت کند»، دعا فرمود و به زودی خدای متعال فرزند مبارکی به او عطا می فرماید که خدا به واسطه آن فرزند، او را منفعت می بخشد و بعد از او اولاد دیگری هم به وی عطا می فرماید.
سپس ابوجعفر محمد بن علی اسود ادامه می دهد: من در باره خودم از جناب روحی در خواست نمودم که برای من هم درخواست کند امام (علیه السلام) دعا فرماید خدا به من هم فزرند پسری عطا فرماید. در جواب فرمود: این درخواست را نکن که چنین چیزی برای تو شدنی نیست. پس از مدتی فرزندی برای علی بن حسین به دنیا آمدو بعد از اوهم فرزندان دیگری خدا به او عطا فرمود، اما خداوند به من فرزندی نداد.
شیخ صدوق می گوید: هرگاه ابو جعفر محمد بن على اسود مرا مى دید که براى فرا گرفتن علم و دانش به محضر استاد مى روم،به من مى فرمود:«این میل و اشتیاق به علم و دانش که در تو وجود دارد، مایه شگفتى نیست؛ زیرا تو به دعاى امام زمان (عج) متولد شده اى» .

منبع :پایان نامه (شخصیت شناسی شیخ صدوق و نقش ایشان در عصر غیبت) پژوهشگر:نصرت کلانتری فر