موضوعات: "یاد ایام" یا "محرم" یا "ربیع الاول" یا "غدیر" یا "صفر" یا "شعبان" یا "رمضان" یا "ذی القعده"
مسجد و زندگی
اهل ایمان برای زندگی موفق، نیازمند ابزارها و بسته‌های ویژه‌ای هستند که آنها را در سامان‌دهی فردی و خانوادگی یاری برساند. این بسته‌ی فرهنگی شامل بسته‌های روزانه، مهارت‌ها و نیز روش‌هایی است که هر یک در شکل گیری و دوام شخصیتی ممتاز و متعالی نقشی دارند. اهل ایمان، سبک زندگی خود را دارند که برای ریز‌ترین آن نیز در فقه اسلامی دستورالعمل وجود دارد. یکی از این ابزارها،حضور در مکان های مقدس مانند مسجد است که 30 مرداد، روز جهانی مسجد را بهانه‌ای برای بررسی بیشتر این مکان ارزشمند قرار داده‌ایم.
مسجد محل وجد
در زندگی صنعتی امروز، انسان‌ها بیش از هر زمان دیگری نیازمند استفاده از مکان‌های آرام و اضطراب‌زدا هستند. مشکلات متعددی که زندگی پر‌استرس کنونی را برای آدمیان فراهم آورده و ارتباط با وسایلی که تنش‌های بدنی و روانی را افزایش می‌دهند و زندگی در شهرهای شلوغ و خانه‌های کوچک، همگی عواملی برای پدیدآیی مشکلات روحی است تا جایی که آمار مبتلایان به مشکلات روانی به گونه‌ایی قابل تأمل در حال افزایش است. در این میان، تدبیر دین برای سلامت روان و جان آدمیان، مانند دیگر تدابیر این برنامه‌ی حکیمانه، ستودنی و شگفت انگیز است. تلاش دین برای بیرون آمدن آدمیان از خود و ورود به عرصه های جمعی عبادت و تلاش گروهی، سبب کاهش فشارهای روانی و روی‌آوری به سلامت معنوی است. تشویق به حضور در مساجد، یکی از این سیاست‌های سلامت آفرین است که در سیره و سخن معصومان به خوبی به آن اشاره شده است. تشویق‌هایی که برای پیروان دین اسلام جهت حضور در مساجد شده است، زمینه ساز تعالی در کنار سلامت جسم و جان خواهد بود. برخی از این تشویق‌های زیبا را با هم مرور میکنیم:
سنگ‌بنای آنچه امروز ما به‌عنوان «مسجد» می‌شناسیم، توسط رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم گذاشته شده است. هجرت ایشان از مکه به مدینه، نقطه‌ی آغازی بود برای فرایند تأسیس و گسترش مساجدی که قرار بود عبادتگاه و محل گردهمایی مسلمانان باشند. حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم در راه هجرت به مدینه‌ی مکرمه، حین اقامت در قریه‌ای به نام قبا (که در دوفرسخی جنوب مدینه قرار داشت) اولین مسجد جهان اسلام را با دستان خویش بنا کرد. از این مسجد امروز نیز به نام همان قریه و با عنوان مسجد قبا یاد می‌شود.
پس از آن نیز رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم در بدو ورود به مدینه، این فرایند را ادامه دادند و اقدام به ساخت مسجدالنبی کردند و آن را محلی برای مبارزه با مشرکان قرار دادند. درخصوص تأسیس این مسجد می‌توان هدف اول تأسیس آن را شکل‌دهی جماعت به بهانه‌ی عبادت و هدف ثانویه‌ی آن را ایجاد فرصتی مناسب برای امور تبلیغاتی، وعظ و اندرز پیامبر دانست. مسجدالنبی قلب فعالیت‌های تبلیغی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مسلمانان شد. این نهاد مقدس در حقیقت برای حیات سیاسی و اجتماعی و پیدایش تشکلی سالم در جامعه‌ی آن روز، همچون قلبی تپنده بود. قضاوت و رسیدگی به دعاوی توسط پیامبر اسلام در مسجد صورت می‌گرفت. همچنین مذاکرات و گفت‌وگوهای سیاسی حضرت با افراد و هیئت‌های اعزامی از قبایل و طوایف گوناگون در مسجد انجام می‌گرفت و پیمان بیعت با تازه‌مسلمانان در مسجد منعقد می‌شد.۱
عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه استفاده از لفظ افراطی‌گری در برابر آمریکا معنایی ندارد، اکنون با آمریکا مسالمت‌آمیز برخورد میکنیم اما او اموال ما را برداشت می‌کند، ادامه داد: در مسأله حقوق های نجومی، عده‌ای برای خودشان دولت مستقلی تشکیل داده‌اند.
آیت‌الله سیدهاشم بطحایی گلپایگانی عضو مجلس خبرگان رهبری در گفت وگو با مهر، ضمن بیان اینکه آیا آقایانی که علیه آمریکا حرف زدن را افراط می‌دانند، مگر در دشمن بودن آن شک دارند؟ تصریح کرد: افراطی گری در این زمینه معنایی ندارد، آیا جز این است که ما امروز با آمریکا مسالمت آمیز برخورد میکنیم؟ ما چنگ و دندان به آمریکا نشان نمی‌دهیم ولی می‌گوییم چه معنایی دارد وقتی در لبنان یک اتفاقی افتاده است شما دو میلیارد دلار از دارایی ما را به این بهانه برداشت کنید؟
به مناسبت 26 مرداد سالروز بازگشت آزادگان به وطن
قبله پنهان
در اوایل اسارت،ما را از «العماره» به بغداد انتقال دادند و یک‌راست به سازمان امنیت (استخبارات) بردند. وقتی به آنجا رسیدیم، موقع خواندن نماز بود اما عراقی ها اجازه این کار را به ما ندادند. ناچار روی زمین نشستیم و برای این که نگهبان ها متوجه نشوند، نماز را به صورت نشسته خواندیم. آن هم در چهار زاویه مختلف، چرا که حتی جرأت پرسیدن جهت قبله را از مأمورین عراقی نداشتیم.
شکنجه برای نماز
ما در حال نماز خواندن بودیم که عراقی‌ها وارد آسایشگاه شدند تا همه‌ی بچه‌ها را برای گرفتن آمار به خط کنند. آنها وقتی با این صحنه مواجه شدند، با کابل، شروع به زدن ما 25 نفر کردند تا نمازمان را قطع کنیم و به صف آمار بپیوندیم. عراقی‌ها به عربی فریاد میزدند «یا الله زود باشید» و کابل را به شدت بر تنمان می‌کوبیدند، ولی با وجود این، هیچ کس نماز خود را قطع نکرد. آنها اسامی را یادداشت کردند و یک ساعت بعد، برای تنبیه به سراغمان آمدند و معلوم بود که تنبیه چیزی جز فرو رفتن در چاه توالت نبود.
نمایش و نماز
وقتی به بغداد رسیدیم، تازه مشکلات داشت خودش را نشان میداد. با سخت گیری نگهبان‌ها، ما مجبور بودیم یکی یکی نماز بخوانیم. به این صورت که وقتی متوجه می‌شدیم هنگام نماز است، کسی که می خواست نماز بخواند، در مقابل دیگران می‌نشست و هنگامی که نگهبان در مقابل در سلول می‌رسید و از پنجره میله‌ای آن،نگاهی به داخل می‌انداخت، ما ارام شروع به صحبت می‌کردیم و به این ترتیب فکر می کرد که ما با فرد مقابلمان صحبت می کنیم.
آقا‌جان ،هفت سال است که آلزایمر گرفته است.دکتر‌ها می‌گویند ارثی است، اما من می‌گویم از وقتی میهن‌بانو رفت، آقا‌جان این شکلی شد. وقتی میهن‌بانو بود، مثل همیشه حواسش به آب دادن گل‌های باغچه کوچکشان بود. هر صبح جمعه علف‌های هرز پای گل‌ها را قطع می‌کرد، کتری را روشن می‌کرد، حیاط را آبپاشی می‌کرد، خاک روی گلبرگ‌های شمعدانی را می‌گرفت و سفره صبحانه را می‌چید. رأس ساعت هشت و نیم پیچ رادیو را می‌چرخاند و منتظر بیدار شدن میهن‌بانو می‌نشست.
هفت سال پیش، یک صبح ابری غمگین، میهن‌بانو قلبش از تپش ایستاد. همان روز بود که آقا‌جان با زمین و زمان قهر کرد، لب‌هایش را روی هم گذاشت و دیگر حرف نزد. وقتی به دیدنش می‌رفتیم، انگار ما را نمی‌شناخت.
برای مشاهده اینجا را کلیک کنید
افق دید و اوج طلب بعضی انسان ها بسیار بلند است و هیچ گاه رسیدن به آمال پست و غایت های کم مقدار، روح تشنه آنان را سیراب نساخته و از تکاپو، تلاش و اوج طلبی باز نمی دارد. تعلیم انبیا(ع)، اولیا و بزرگان نیز بر همین مضمون سامان یافته و دون همتی و اندک قناعتی در طلب و مقصد، ناپسند نمایانده شده است. روایات در این زمینه نیز بسیار است. امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
«هنگام طلب، همت خود را بلند دار.»
همت بلند، انسان را به کوشش و تلاش وا می دارد و از تن آسایی و تنبلی دور می سازد و قوت و قدرت و شجاعت فرد را آشکار می سازد.
امام علی علیه السلام می فرماید:
«دل مشغولی های فرد به اندازه همت اوست.»
یعنی اگر همت بلند داشته باشد، دل مشغولی اش فراوان است و اگر همت پست داشته باشد، به خاطر زودرس بودن، فارغ و بی خیال می گردد.
«هر کس همتش بزرگ باشد، اهتمام و کوشش او نیز بسیار خواهد بود.»
«شجاعت و قدرتِ اقدامِ فرد به اندازه همت اوست.»
با توجه به موقت، کم ارزش بودن، فناپذیری و تمام شدنی بودن دنیا و مظاهرش، انسان باید همتش را از آنها منصرف کرده و به سوی غایت های معنوی و آخرتی سوق دهد. کسی که همت و اهتمامش را در راه رسیدن به غایات مادی دنیایی مصرف کند، زیان کرده و به زودی گرفتار حسرت بزرگ خواهد شد.
