سلام ای یار دیرینم 

سلام.. 

کودکی هایم یادش بخیر… 

همه با چترهایی رنگین دست نوازش گر تورا پس می زدند و من با ذوق کودکانه ام و با حسی سرشار از آرامش زیر نگاه تو قدم می گرفتم.. 

آمال هایم با تو معنا می یافت و عاشقانه هایم زیر نوازش های تو رنگ می گرفت.. 

می آمدی و مزرعه ی خشک صورتم را آبیاری می نمودی و مرا با طراوت هرچه تمام تر  به دست  آسمان می سپردی.. 

مهمان ناخوانده ی کودکی هایم.. 

مدت مدیدی به دل کوچک و به جسم نحیفم سری نزدیی … 

دلتنگِ دلتگم… 

دلتنگ تمام نداشتن هایی که آنها را با تو به آرزو نشسته بودم.. 

دلتنگ تمام عاشقانه هایی که با گریستن های تو زمزمه می کردم… 

ای یار دیرین من.. 

ای تمثیل عشق های الهی ام.. 

ای نگار وجود پر تلاطمم.. 

ای نوازش هایت تسکین آلامم.. 

امروز که قدم بر دیدگان من نهادی، امروز که پس از چندی سال روزهای شیرینی را برایم تداعی کردی، حال دلم دلتنگ شد از بهار بی تو… از تابستان بی تو.. از پاییز بی تو… ازمستان بی تو.. 

و این بی تو بودن ها حال دل را بی حال می کند.. 

آری ای یار دیرین.. 

ببار.. 

ببار که با تو خاطره ها تداعی می شود… ببار که باتو عاشقانه های آسمانی ام شکوفا می شود.. 

ببار که با تو روحم بزرگ.. 

 و قلبم تسکین می یابد.. 

ببار ای باران.. 

ای واژه ی مانوس من.. 

ای بهانه ی نگاره های بی وصفم.. 

چقدر دلتنگ تو بودیم و بی خبر از این دلتنگی.. 

ببار.. 

ببار بر من و بر تمامیت وجود من .. 

ببار که بوی آمدنت، بوی نم زمین، بوی گِل های چسبیده بر ته کفش ها.. بوی نم چادرم را دوست می دارم… 

وقتی بباری، جان می گیرد تمام اذهان من… 

ببار

پ ن:وصال نوشت