تفسیر آیات ۴۷_۴۹
در این آیات به ذکر عظمت خداوند در آفرینش پرداخته شده که می فرماید：ما آسمان و زمین را گستردیم و چه خوب گستراننده ایم.با توجه به کشفیات جدید در علم نجوم در مورد گسترش جهان همان چیزی رو اثبات کرده اند که قرآن کریم یادآور آن است؛یعنی ستارگانی که در یک کهکشان قرار دارند به سرعت از مرکز کهکشان دور می شوند و این فاصله گیری ۶۶ هزار کیلومتر در ثانیه می باشد. ژرژ گاموف می گوید：فضای جهان از میلیاردها کهکشان تشکیل شده و در یک حالت انبساط سریع است و جهان مادر سکون نیست.
پس از ذکر آفرینش آسمانها و زمین درباره حیوانات و انواع گیاهان می فرماید：ما از هر چیزی دو زوج آفریدیم،باشد که پند و عبرت بگیرید.
(تفسیر یک جلدی مبین,ابوالفضل بهرام پور,صفحه۵۲۲)

تفسیر آیه ۵۶ذاریات
این آیه هدف از خلقت انسان را بندگی خدا می داند؛ زیرا مقدمه ی بندگی معرفت و شناخت خداوند است لذا فرمود：من جن و انس رو نیافریدم جز برای اینکه مرا بپرستند و من از آنها نمی خواهم که به من روزی دهند و هیچ گاه نمی خواهم مرا طعام کنند.خداست که به بندگانش روزی می دهد و صاحب قدرت استوار است.در آیه ی دیگر می فرماید：هدف از خلقت انسان عمل احسن است：(لیبلوکم ایکم احسن عملا) عالم را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک بهترین عمل را می آورد.(ملک۲)خدا ما را آفریده است تا رحمتی را شامل ما گرداند (الا من رحم ربک و لذلک خلقهم) برای هدف رحمت رسانی آفرید(هود۱۱۸) منتهی خدا خواسته است این رحمت را از طریق عبودیت و بندگی عطا کند،پس عبودیت،اصل هدف است و بقیه فرع بر آن.
(تفسیر یک جلدی مبین,ابوالفضل بهرام پور,صفحه۵۲۳)