عزیزان همه می دونن که از اقدامات بسیار موثر برای بندگان خدا جهت رسیدن به قرب الهی این هست که در طول روز مراقبه و محاسبه داشته باشیم بر اعمال خودمون.

مطمئنا اگر خدا توفیق بده موفق بشیم مراقبه و محاسبه رو وارد زندگی روزانه خودمون بکنیم آثار و برکات زیادی خواهد داشت که تقویت نور ایمان در دل، افزایش حضور قلب در نماز و عبادات، ناراحتی شدید از انجام گناهان و سرور از انجام اعمال صالح، رنگ خدایی گرفتن، شیعه واقعی شدن (امام موسی کاظم فرمودن (نقل به مضمون) شیعه ما نیست کسی که محاسبه نفس خود نکند)، آرامش دل در سختی ها و مصایب، و مهمتر از همه افزایش عشق و محبت به خدا از مهمترین آثار اون هست.

منظور از مراقبه این هست که از ابتدای روز تا انتهای روز با شناختی که از گناهان داریم مواظب باشم هر جایی که قدم می گذاریم، هر حرفی که می زنیم، هر حرفی که می شنویم و هر چیزی که می بینیم و هر کاری که می کنیم رضایت خدا رو به همراه داره یا نه. گناهه یا نه. تمام تلاش ما این خواهد بود که سعی کنیم از ارتکاب گناه خودداری کنیم. البته منظور از گناه اینجا هر چیزی هست که نارضایتی خدا رو به همراه داره که خوب برای افراد مختلف مراتب داره. مراتب اولیه اون محرمات هست که در صورت پیشرفت میشه سراغ مکروهات و بعد مباحات هم رفت (خدا به همه ما چنین توفیقی بده).
همه ما یک دانش اولیه از گناهان داریم:

صفحات: 1· 2