این روزا چه دلگیر است آسمان، اشک می ریزد و و زمین را سیراب اشکهایش می کند. شاید از بالا بیرق عزای حسین را دیده است. راستی آسمان روز عاشورا خون گریست یا از خدا خواست تا کور شود و نبیند مصیبت های عزیزان زهرا را؟!
فکرش را بکن جای آسمان باشی و هر روز از بالا بخواهی این پایین و مردمش را نگاه کنی آسمان میا نمار، سوریه و غزه، با دیدن این همه فجایع فریاد باید بزند و بگویید ای آدم نگاه کن که دوباره شمر، حَرمَله و خولی زنده شده اند این بار به جای تیر سه شعبه با شعار دموکراسی، تمدن و تکنولوژی کودکان و نوجوانان را نشانه می روند و جوی خون راه می اندازند. وعده حکومت کجا آنها را چنین کرده است؟!
امروز” کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا” است. مولا جان کاش قیام می کردی،ولی می دانی دعوت نامه ها بوی ریا می دهد.بمیرم همه می گوییم کی بشود امام زمان بیاید اما غافل از آنیم که شاید در جبهه مخالف امام قرار بگیریم. واقعا چقدر سر خود کلاه می گذاریم. وجدانا برای بدست آوردن دل عزیز زهرا چه کردیم؟

مگر می شود امام زمان خود را مخفی کند؟ ما خود را از دیدن واقعیت ها مخفی کرده و آگاهانه به استقبال مرگ جاهلیت می رویم. شده هر صبح که چشم باز کنیم هم و غممان این باشه که امروز باید مسلمانیمان را به امام عصر ثابت کنیم؟! فکرش را بکن فعل امر و نهی را یاد گرفتیم و در 14 صیغه صرفش کردیم اما در صرف کردن امرو نهی وجدانمان موندیم و تجدید شدیم. اما با بی شرمی برای خودمان استثنائات قرار دادیم. با خود خواهی استثنای منقطع را در زندگی پیش گرفتیم و بقیه را از جنس خودمان نمی دانیم، از کنار همه چیز می گذریم، از کنار این همه بی اعتقادی ها و وجوان های خفته، روح امر به معروف را خودمان در خود خفته کردیم. می بینی امروز عاشورا است، دعوت نامه هامون بوی ریا می دهد! این قدر غرق مادیات هستیم که اگر اعلام کنند به هر نفر ایرانی یک میلیون وام بلاعوض می دهند از همین الان شوق پیدا می کنیم، دم بانک می نشینیم که مبادا جا بمانیم. اما ما از بدست آوردن خیلی چیزهای با ارزش جا ماندیم. فکرش را بکن چقدر اماممان تشنه لب کار های خوب ماست. امام تشنه است کنار نهر بی معرفتی ما، امام هر روز فریاد میزند ” هَل مِن ناصر ینصُرنی ” اما گوش من و تو نمی شنود. خوش به حال هر کسی که حُر می شود و به درگاه امام توبه می کند. خدا وکیلی مگر در کربلا مقابل امام یهودی و مسیحی و کافر ایستاده اند ؟ نه…! همه به ظاهر مسلمان بودند اما مسلمان سست عنصر و ضعیف الایمان.
ما کجای این صحنه قرار داریم؟ همان به ظاهر مسلمانانی هستیم که بین حق و باطل با معیار های خودمان فرق می گذاریم و عافیت طلب می شویم یا نه پیرو ولایت قرار می گیریم و ماندگار می شویم. وقت آن نرسیده که بیدار شویم .
“مسلمانان مسلمانان مسلمانی مسلمانی” بیایید در مسلمانی خودمان فکر کنیم!!!!
چقدر می توانیم مطمئن باشیم که در صف یاران امام باشیم و هیچ چیز نتواند ما را از آرمان هایمان دور کند.
یا اباالحسن ادرکنی

دل نوشته از نفیسه میر عسگری (طلبه پایه سوم)