به نظر اهل سنت، امامت حاکمیتی دنیوی( ونه منصبی الهی) است که از رهگذرآن، جامعه مسلمین سرپرستی و اداره می شود. از نظر اهل تسنن از آنجا که هر جمعیتی به پیشوا و بزرگی نیاز دارند جامعه مسلمین نیز پس از پیامبر(صلی الله علیه و آله) باید برای خود رهبری برگزیند و چون برای این گزینش، راه و رسم ویژه ای ترسیم نشده است، انتخاب جانشین پیامبر (صلی الله علیه و آله) می تواند از راههای مختلف همچون رجوع به آرای اکثریت مردم یا بزرگان آن ها یا وصیت خلیفه پیشین یا حتی کودتا و غلبه نظامی باشد.

ولی شیعه که امامت را ادامه نبوت و امام را حجت خدا در میان خلق و واسطه فیض اوبه مخلوقات می داند، معتقد است که”امام” تنها به تعیین الهی است که از زبان پیامبر(صلی الله علیه و آله) و یا امام پیشین معرفی می شود. این ایده به دلیل جایگاه رفیع و بلند امامت در تفکر شیعی است که امام را نه تنها سرپرست و مدیر جامعه مسلمین، که بیان کنندهاحکام الهی و مفسر قرآن کریم و راهبر راه سعادت می داند.

(کتاب نگین آفرینش، محمد امین بالادستیان و جمعی از نویسندگان،ص 29)

 حکومت ازنظرشیعه  به منزله ی روح وجان در پیکر دین است اگر نباشد دین می میرد وبی اثر وبی روح می شود . به همان میزانی که نبوت در پیدایش دین لازم است واگر نباشد دین معنا ومفهوم  وتحققی ندارد به همان میزان وبی کم وکاست  ، ولایت وامامت در بقای دین لازم است  . وجود نبی در تاسیس دین لازم است واگر نباشد دین دوام  وبقایی نخواهد داشت . لذا شیعه که  شعارش احیای ولایت علی وآل  علی ( علیهم السلام ) است  می گوید اگر حکومتی غیر علی وآل علی ( علیهم السلام )  روی کار آید باطل است وباید اساس آن در هم ریخته شود به همین  جهت در هر زمانی  قدرت  های طاغوتی لبه ی تیز حملاتشان روی شیعه بوده است یعنی پیوسته می کوشیده اند شیعه را به استضعاف  بکشانند  ونگذارند آنها بال وپری باز کنند  وقدر تی به دست آورند چون می دانستند این منطق مکتب تشیع ّ است که  که هرحکومتی غیر ازحکومت علی وآل علی باطل است وباید بساط آن برچیده  شود چون شیعه معتقد است تنها علی وآل علی ( علیهم السلام )  از جانب خدا برای حکومت اسلامی  منصوب شده اند ومعتقد  است که همیشه  ودر هر زمانی یک نفر  از آل علی در عالم وجود دارد  که باید حکومت کند پس شیعه دائما َ در تلاش است که زمینه ای برای حکومت همان امام معصوم منصوب از جانب خدا که به دلایلی غائب از دیدگان ماست آماده کند واز این روست که دشمنان دین ، علی الدوام می کوشند شیعه را در حد ضعف وتفرق نگه دارند ومجال دستیابی به قدرت را به آن ها ندهند علت اصلی نزاعی که شیعه وسنی با هم دارند وهمیشه رو در روی هم ایستاده اند همین است وگرنه اختلافات جزیی مثل این که چگونه وضو بگیریم یا نماز را دست بسته یا باز  بخوانیم ،  یا بر روی فرش سجده کنیم یا نکنیم این ها  آن اندازه اهمّیّت ندارد که یک ملت بزر گ اسلامی  را به جان  هم بیندازد وبرخور دهای شدید وخونین به وجود بیاورد .

 آری شیعه می گوید مساله ی حکومت ، شانی از شون ولایت الهی است ومتصدی آن باید علی وآل علی ( علیهم السلام ) باشند که معصوم وازجانب خدا منصوب هستند وصلح وسازش بردار  هم نیست که مثلا  یک شیعه یک قدم جلو برود  ویک قدم سنی عقب برگردد تا باهم  بسازند وکنار بیایند  این طور نیست  چون شیعه معتقد است که مرگ وحیات اسلام وقران به این حقیقت بستگی دارد که اگر حکومت در دست علی وآل  علی ( علیهم السلام ) باشد اسلام وقرآن زنده وحیات ابدی بشر تأ مین است واگر حکومت در دست غیر ازآن برگزیدگان خدا باشد ، اسلا م وقران می میرند وحیات ابدی بشر به هلاک ابدی مبّدل می گردد.

دیده شده در کتاب ، سلسه مباحث اعتقادی 2 (غدیر، سند ولایت علی امیر (علیهم السلام )) نویسنده  : سید محمد ضیاء آبادی

واقعه غدیر حادثه ای تاریخی نیست که در کنار دیگر وقایع بدان نگریسته شود، غدیر تنها نام یک سرزمین نیست، یک تفکر است، نشانه و رمزی است که از تداوم خط نبوّت حکایت می کند، غدیر یک سرزمین نیست، چشمه ای است به وسعت تمام عظمت الم، کوثری که تا پایان هستی می جوشد و تشنه کامانش را سیراب می کند، آری غدیر همان اقیانوس بیکران ولایت وامامت است، غدیر نام دیگر شیعه وتشیع است، غدیر نه فقط آرزوی رسول صلی الله علیه واله بلکه غایت آمال انبیا وجلوه ای از وجه الله است.

غدیر مخاطبانش نه فقط حاضرانش بودند بلکه مخاطب او حاضران و غائبان تا قیامت اند، لذاست که همگان وظیفه دارند تا قیام قیامت پیام غدیر را که پیام ولایت است به یکدیگر برسانند و به خاطر بسپارند، تا مبادا فراموش کنند، چون این فراموشی در طول تاریخ چه ها که نکرده و چه جنایت ها که برپا نکرده!!!

آری وقتی غدیر فراموش می شود آنجاست که سقیفه ملعونه تشکیل می گردد، آری آنجاست که بی شرمی به جایی می رسد که به یگانه دخت رسول، حضرت زهراسلام الله علیها بی احترامی می کنند و اوّل مظلوم عالم را به خانه نشینی …

آری با فراموشی غدیر است که کربلا رخ داده و خاندان نبوّت به اسارت برده می شوند وچه وچه وچه …

و اینک مائیم و یزیدیان زمان؛ ما هستیم و کربلائی دیگر …

خود را بیازمائیم و در این راه، خویش را هم مبلّغ غدیر کنیم …

دیده شده د سایت حوزه نت(howzeh.net)

 حجت الاسلام پناهیان:

 اساساً شاد بودن به شادی اهل‌بیت(علیه السلام) ثواب بیشتری داردتا غمگین شدن به مظلومیت اهل‌بیت(علیه السلام)؛

چون رنج اهل‌بیت(علیهالسلام) دیده می‌شود و اگر کسی عقلش به دیده‌‌اش باشد مظلومیت اهل‌بیت(علیه السلام) را لمس می‌کند، متأثر می‌شود و تأثر خودش را نشان می‌دهد اما نمی‌تواند فرح و سرور جایگاهی مثل عید غدیر را ببیند. شاد شدن به شادی اهل‌بیت(علیه السلام) دشوارتر است تا غمگین شدن در عزای اهل‌بیت(علیه السلام).

 ***در روایت می‌فرمایند: مؤمنین در عید غدیر مورد عفو و بخشش و مغفرت و رحمت قرار می‌گیرند، بیش از ماه مبارک رمضان و شب عید فطر-شب عید فطری که هر کسی در ماه رمضان بخشیده نشده باشد در شب عید فطر بخشیده می‌شود-و بیش از تمام طول سال.

(فَإِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ لِکُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ ذُنُوبَ سِتِّینَ سَنَةً وَ یُعْتِقُ مِنَ النَّارِ ضِعْفَ مَا أَعْتَقَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ لَیْلَةِ الْفِطْرِ؛ )

تهذیب‌الاحکام/6/24

***می‌فرمایند: کسی که عید غدیر را گرامی بدارد تا وقتی گناه کبیره‌ای انجام نداده اگر از دنیا برود «مات شهیدا!»

(فَمَنْ تَزَیَّنَ لِیَوْمِ الْغَدِیرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ کُلَّ خَطِیئَةٍ عَمِلَهَا صَغِیرَةً أَوْ کَبِیرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَائِکَةً یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِکَ الْیَوْمِ فَإِنْ مَات‏ مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ سَعِیدا؛ اقبال‌الاعمال/1/464)

ادامه »

اين ساعات باارزش را هرگز از دست ندهيد

روز عرفه روز دعا و ذکر و تضرع و ابتهال و راز و نیاز است؛ بخصوص شما جوان‌ها قدر این روزهای بزرگ و این ساعات باارزش را بدانید. همین رابطه‌ی با خداست که سینه‌ها و دل‌ها را منشرح می‌کند؛ راه را برای انسان باز می‌کند؛ عزم و اخلاص به انسان می‌دهد؛ به کارها برکت می‌بخشد؛ توفیق الهی را بر سر انسان سایه‌گستر می‌کند و نتیجه‌ی آن، پیشرفت در خط اصیل ارزش‌های اسلامی است. این روزها و این ساعات باارزش را هرگز از دست ندهید.»

بيانات رهبر معظم انقلاب ١٩دي ماه ١٣٨٤

دوباره عرفه…

عرفات محل هبوط آدم از بهشت است و مبدأ حیات انسان بر کرهٔ زمین. و آدم چون خود را بر زمین یافت، گریست و انابه کرد.
تو هم گریه کن و انابه کن، آن‌چنان که گویی این تویی که هم‌اکنون از بهشت هبوط کرده‌ای و خود را، تنهای تنها، بر بیابان عرفات یافته‌ای. و از سوی دیگر، عرفات تذکاری است بر معاد تو.

سیدمرتضی آوینی

گفتار متن مستند سفر به سرزمین نور-نشر واحه ص 151

عرفه آمد و من باز مصفا نشدم، حاجی معتکف یوسف زهرا نشدم، همه گشتند سفید و دل من هست سیاه، باز هم شکرکه پیش همه رسوا نشدم

مطمئن باش ، حرفهایت هرچند تکراری باشد
یکی هست که به آنها گوش میدهد آن کسی نیست جز خدا

سلام بر عرفه که جانمان را به رایحه و خنکای نسیم نوازش می دهد . . .

ادامه »

وقتی که..آیت الله طالقانی در آخرین نماز جمعه‌اش ( هفدهم شهریور 1358) در بهشت زهرا در مراسم افتتاحیه غسالخانه‌ِی بهشت زهرا به شوخی گفت: « شاید من اولین کسی باشم که در اینجا شسته می‌َشوم. مرا خوب بشویید.»

هیچ کس این حرف او را که از یقین‌اش به مرگ زودش حاکی بود جدی نگرفت؛ همچنان که وقتی پس از دور روز جنازه‌ی پاکش را به عنوان اولین نفر در آن غسالخانه تغسیل و تکفین کرده و تربت پاکش را درست در همان جایی که سه روز قبل در آنجا به نماز ایستاده بود یعنی وسط چهارراه و تقاطع خیابان به خاک سپردند، باز هم هیچ کس هجرت مظلومانه‌ی آن ابوذر زمان را باور نداشت. ایت الله طالقانی را برخلاف عرف معمول زمانه و سنت دیرینه‌ی بزرگان، که اغلب در کنار مسجد یا مقبره‌ای آرمیده‌اند، در وسط چهارراهی به خاک سپردند تا کسی برای او مقبره و کنگره نسازد؛ چراکه او در طول چهل سال مبارزه و مجاهدت همواره مخالف هرگونه تشریفات بود. او را در چهارراهی که خیابان‌ها را به هم متصل می‌کردند به خاک سپردند؛ چراکه او همواره پیوند‌دهنده جریان‌های سیاسی و مذهبی و منادی وحدت بود.

منبع: سایت فردا